ot, kolejny raport z patrzenia, ledwe wałęsanie się na planie, i - o ile nie jest się jakimś jonasem mekasem - niewiele więcej.. ale przynajmniej na planie mojego ulubionego filmu gilliama, który najwyraźniej odnajduje w sobie sześcioletnią dziewczynkę jak na każdego szanującego się obywatela po sześćdziesiątce przystało.. taki refn na ten przykład w Neon Demon odnajdywał w sobie młodą kobietę, jednakowoż miał w ów czas coś jakoś po czterdziestce, co zmusza mnie do postawienia ryzykownej tezy, że im bardziej starszy jesteś tym głębiej w siebie schodzisz, tym dalej się cofasz.. byłożby tedy tak, że ja na stare lata przypomnę sobie jedyny w życiu swoim wyścig jaki w czasach dawiennych, erze przedinternetowej, kiedyśmy wszyscy byli jeszcze piękni, zdrowi i młodzi, z twarzy zupełnie do nikogo niepodobni, jako iż bez twarzy, za plemnika, wygrałem - nie wiem, nie wiem.. ale, wracając do filmu, dobrego doktora nie ma i nie będzie, nie ten czas, nie to miejsce, emocji też brakuje, a co będzie? będzie trochę wywiadów i o xiążce, że wspaniała, trochę o dziewczynce, że nad wyraz - pomimo odstrychnięcia - ogarnięta, trochę o wyobraźni jako jedynej metodzie skutecznego ogarniania szaleństwa - jednakowoż kto wyobraźnią wojuję ten od wyobraźni ginie, że przypomnę słowa stanisława lema - i trochę o przeszłości, dla której zawsze warto umierać..