Ja myślę, że ona po prostu nie wierzyła, że Blake się rzeczywiście zmienił. Sądziła, że poszedł na odwyk pod wpływem impulsu, wywołanego utratą Jean, a gdy do siebie wrócą, gdy znów nastąpi mała stabilizacja, Blake wróci do picia. I... kto wie, może by i tak było. Może - paradoksalnie - odmowa Jean była tym, czego Blake potrzebował. A potem, cóż, Jean kogoś poznała, Blake zaczął odnosić sukcesy. W pewnym momencie życia byli dla siebie bardzo ważni, oboje coś z tej relacji wynieśli, dla Blake'a był to punkt zwroty życia. To dużo, więcej niż niektórzy otrzymują w stałych, długoletnich związkach. :)

W tym filmie podoba mi się właśnie brak typowo hollywoodzkiego happy endu. To znaczy ten happy end jest, ale nie taki, jakiego większość by się spodziewała. :)

To prawda...troche smutno, troche zal, ze nie wyszlo, ale tez uwazam, ze dobrze, ze nie bylo tego hollywoodzkiego happy endu, bo wydawaloby sie to takie banalne, a przeciez w zyciu rzadko tak sie wszystko idealnie uklada...