Czy tylko mnie główny bohater denerwował? Zupełnie nie dało się go polubić. Był gburem (do córki), zbywał żonę (z którą, jak przyznał, nie był w separacji), innych traktował z wyższością, a przede wszystkim był wielkim ignorantem jeśli chodzi o wychowanie/szkolenie/behawioryzm psi. A przecież to był główny temat filmu - ktoś przysłał mu psa po przejściach, bo w swojej książce przedstawił się jako znawca psów (co jest twierdzeniem co najmniej na wyrost biorąc po uwagę, że miał dwa psy bodaj najłatwiejszej do wychowania rasy, prosto od hodowcy).
Mam tylko nadzieję, że nikt, kto przygarnie psa po przejściach, nie zainspiruje się tym filmem, bo jedyna dobra wskazówka w nim to wypowiadanie imienia i dawanie nagrody (budowanie pozytywnego skojarzenia z imieniem), co jest jakimś początkiem, a tu zostało to przedstawione jak jakieś remedium na wszystkie problemy.