[LEKKI SPOILER]
Dramat, ajkich dużo - słabe relacje między rodzicem a dzieckiem. Jedno nie odzywa się do drugiego, nikt nie potrafi zdobyć się na czyn, by podać rękę 'wrogowi'. Do czasu... Do czasu, gdy ktoś z bliskich zachoruje i jego życie jest w dużym niebezpieczeństwie. Wtedy rodzina musi na nowo się spotkać, zjednoczyć, by chory nie był narażony na stres i w spokoju odpoczywał. Podczas ponownego spotkania bohaterowie powoli zaczynają się dogadywać, wspominają stare, dobre czasy i ... obiecują już zawsze być razem. Czy to nie cudowne?
Zważywszy na to, że chłopak ma jeszcze dziewczynę, którą zranił, ale którą wciąż bardzo kocha - historia idealna na film(y).
To, że chyba połowa scen kręcona była w samochodzie to jeszcze nic. Najciekawsze było to, że kierownica nie zawsze porusza się podczas jazdy. Wystarczy ją tylko trzymać (i często spoglądać na boki, nie skupiając się na drodze), by wmówić widzowi, że się jedzie.
I jeszcze jedno, istotne pytanie odnośnie Jeffa Bridgesa: czy on zawsze musi grać role nieudaczników/pijaków/arogantów/niespełnionych ludzi, szalejących za młodymi paniami? Myślę, że takie role w "Szalonym sercu", "True Grit" czy "Fisher King" mogą się już przejeść. Nie wspominając już o Timberlake'u, który może głos ma świetny i jako piosenkarz popu trzyma poziom, ale jako aktor pozostawia nam wiele do życzenia.

Dodatkowo rozczarować może słabe zakończenie. Chyba nawet bardzo słabe. Jak dla mnie to szkoda czasu na ten film, niestety dramat jakich wiele, a i jako komedia zabawny to on nie był.